Happiness held is the seed.

Happiness shared is the flower.

ความสุขที่เก็บเอาไว้คือเมล็ด

ความสุขที่แบ่งปันคือดอกไม้ 

John Harrigan

Ban Gu

บัน กู่ (班固, Ban Gu)

ผู้เขียนตำราประวัตศาสตร์ Book of Han (前汉书, Han Shu) ร่วมกับบันเจา (Ban Zhao)

บันกู่ เกิดเมื่อปี 32 ในฉางอัน (Chang’an) เขาเป็นลูกของบัน เปียว (班彪, Ban Biao) และมีน้องชายฝาแฝดชื่อว่า บัน เชา (班超, Ban Chao) และมีน้องสาวชื่อ บัน เจา (班昭, Ban Zhao)

บันเปียว นั้นทำงานในราชสำนัก ในสมัยของจักรพรรดิกวงหวูอู๋ตี้ (漢光武帝, Emperor Guangwudi, r.25-57) แต่ภายหลังได้ลาออกมาและทุ่มเทให้กับการเขียนบันทึกประวัติศาสตร์ โดยได้แรงบันดาลใจจากผลงาน  Records of the Grand Historian (史記, Shiji) ของซือหม่า เซียน (Sima Qian)

ในวัยเด็กของบันกู่นั้น พ่อของเขาเป็นคนสอนให้เขาอ่านและเขียน ช่วงเวลาที่บันกู่เกิดในเป็นช่วงปลายของราชวงศ์ฮั่น (Han dynasty) ซึ่งใกล้จะล่มสลายลง บันเปียว ผู้เป็นพ่อซึ่งเป็นนักประวัติศาสตร์จึงมีความตั้งใจที่จะบันทึกประวัติศาสตร์ของราชวงศ์ฮั่นเอาไว้ 

47 เมื่อบันกู่ อายุได้ 16 ปี บันกู่ก็เดินทางเข้ามายังเมืองลัวะหยาง (Luoyang) ซึ่งเป็นเมืองหลวงของฮั่นในขณะนั้น และได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยไทฉือ (太學, Taixue) ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยหลวงและเป็นสถานศึกษาระดับสูงสุดของจีนในเวลานั้น

54 บันเปียว พ่อของบันกู่เสียชีวิต บันกู่จึงได้เดินทางกลับมายังบ้านเกิด

สาเหตุที่บันเปียวเสียชีวิตเป็นเพราะว่าราชสำนักเคร่งครัดเกี่ยวกับการบันทึกประวัติศาสตร์ และการที่บันเปียวทำบันทึกประวัติศาสตร์ราชวงศืโดยไม่ขอพระราชทานอนุญาต ทำให้บันเปียว ถูกลงโทษจำคุกและต่อมาก็เสียชีวิต  ผลงานที่บันเปียวเขียนจึงไม่เสร็จ บันกู่กับบันเจา   จึงได้มาช่วยกันเขียนงานของบิดาต่อ โดยบันเจาถึงเป็นผู้หญิงคนแรกของจีนที่เป็นนักประวัติศาสตร์

60 บันกู่ถูกจับ โดยคำสั่งของจักรพรรดิหมิง (Emperor Ming of Han, r.57-75) เพราะราชสำนักหวาดระแวงที่เขาแต่งตำราประวัติศาสตร์เช่นเดียวกับบิดาและเนื้อหาอาจจะไม่เป็นผลดีต่อราชวงศ์ แต่ว่าต่อมาด้วยความช่วยเหลือของบันเชา น้องชายของเขา ได้ถวายฏีกาต่อจักรพรรดิกวงอู๋ตี้ ซึ่งเป็นอดีตจักรพรรดิ บันเชาขณะนั้นกลายเป็นแม่ทัพคนสำคัญของจีน บันกู่จึงได้รับการปล่อยตัวออกมา และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ช่วยของอดีตจักรพรรดิกวงอู๋ตี้

66 จักรพรรดิหมิงประราชทานอนุญาตให้บันกู่สานต่องานเขียนประวัติศาสตร์

75 ในรัชสมัยของจักรพรรดิจาง (章德皇后, Emperor Zhang of Han, r.75-88) บันกู่ได้รับการยกย่อง

89 ในรัชสมัยของจักรพรรดิเหอ (漢和帝, Emperor He of Han, r.89-106) จีนทำสงครามกับซงนู (Xiongnu) แต่ในเวลานั้นจักรพรรดิเหอมีพระชนม์เพียง 10 ปี และอำนาจที่แท้จริงอยู่กับฮ่องไทเฮาจางเต๋อ (章德皇太后, Empress dowager Zhangde) ซึ่งเป็นพระมารดาบุญธรรมของจักรพรรดิเหอ ซึ่งพระนางได้สั่งให้แม่ทัพเต้า เซี้ยน (竇憲, Dou Xian) ซึ่งเป็นพระอนุชาของพระนางเป็นผู้นำทัพบุกซงนู ซึ่งจีนเป็นฝ่ายมีชัยชนะเหนือซงนู ทำให้ตระกูลเต้ากลายเป็นผู้ทรงอำนาจภายในราชสำนักเวลานั้น

92 เกิดการแย่งอำนาจกันภายในราชสำนัก ระหว่างฝ่ายของจักรพรรดิเหอกับฝ่ายตระกูลเต้าของฮองไทยเฮาจางเต๋อ ซึ่งในที่สุดจักรพรรดิเหอก็สามารถรวมอำนาจกลับมาเป็นของพระองค์ได้สำเร็จ

บันกู่ ซึ่งได้ติดตามเต้าเซียนไปรบในสงครามกับซงนูด้วย และกลายเป็นคนสนิทคนหนึ่งของเต้าเซียน เมื่อเต้าเซียนหมดอำนาจ บันกู่ก็พลอยโดนจับไปด้วย

ไม่นานบันกู่เสียชีวิตภายในคุก โดยเชื่อว่าเขาถูกบังคับให้ต้องฆ่าตัวตาย

หลังจากบันกู่ เสียชีวิต Book of Han ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ จักรพรรดิเหอ จึงได้ให้บันเจาน้องสาวของบันกู่เป็นผู้รับผิดชอบในการเขียนบันทึกประวัติศาตร์ต่อมา และ Book of Han เสร็จสมบูร์ในปี 111

Don`t copy text!