วลาดิมีร์ ชามอฟ (Владимар Николаевич Шамов)
ผู้บุกเบิกการให้เลือดให้สหภาพโซเวียต, ผู้ทดลองการถ่ายเลือดจากศพ
ชามอฟ เกิดวันที่ 22 พฤษภาคม 1882 ในเมนเซลินส์ก (Menzelinsk, Tatarstan, Russia Empire) ในครอบครัวของครู
1908 จบการศึกษษจากสถาบันการแพทย์ทหาร (Military Medical Academy) ในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก
1911 จบปริญญาเอก โดยที่เขียนวิทยานิพนธ์เรื่อง “the importance of physical methods for surgery of malignant tumors”
1913 เดินทางไปดูงานในอังกฤษและสหรัฐฯ
1914 เข้าทำงานที่คลีนิกของ เซอร์เกย์ เฟโดรอฟ (Sergei Fedorov)
1919 20 พฤศจิกายน, ชามอฟ ได้ทดลองการถ่ายเลือดระหว่างคนกรุ๊ปเลือดเดียวกันเป็นครั้งแรกในโซเวียต โดยใช้ห้องผ่าตัดของสถาบันการแพทย์ทหาร
1923 ได้รับตำแหน่งหัวหน้าแผนกผ่าตัดย่อยของสถาบันแพทย์คาร์กอฟ (Kharkov Medical Institute) เป็นหัวหน้าคลีนิกผ่าตัดของสถาบันทดลองทางการแพทย์ยูเครน (Ukrainian Institute of Experimental Medicine) และเป็นผู้อำนวยการสถาบันโรคเลือดและการถ่ายเลือดยูเครน (Ukrainian Institute of Hematology and Blood Transfusion)
1928 ทำการทดลองถ่ายเลือดจากศพได้เป็นผลสำเร็จ
1930 ก่อตั้งสถานบันการถ่ายเลือดและการผ่าตัดฉุกเฉิน (World Institute of blood transfusion and emergency surgery) ขึ้นในสหภาพโซเวียต
ทำการทดลองถ่ายเลือดของสุนัขที่มีชีวิต ออกราว 90% หลังจากนั้นได้ถ่ายเลือกจากสุนัขที่เสียชีวิตมาแล้ว 10 ชั่วโมง (บางข้อมูลบอกว่าไม่เกิด 6 ชั่วโมง) เข้าไปแทน ซึ่งผลปรากฏว่าสุนัขที่ได้รับเลือดเข้าไปสามารถมีชีวิตรอดได้
1939 เป็นผู้อำนวยการของสถาบันการถ่ายเลือดเลนินกราด (Leningrad Institute of blood transfusion)
1940s ในช่วงสงครามโลก ครั้งที่ 2 ชามอฟรับตำแหน่งรองหัวหน้าแพทย์ศัลยกรรมของกองทัพโซเวียต
1947 เป้นหัวหน้าแผนกผ่าตัดของสถาบันการแพทย์ทหาร และเป็นผู้อำนวยนวยการสถาบันศัลยกรรมประสาท (Leningrad Institute of Neurosurgery) ในมอสโคว์
1958 รับตำแหน่งศาสตราจารย์ที่สถาบันการแพทย์ทหาร
1962 ได้รับรางวัล Lenin prize จากผลการถ่ายเลือดและการวิจัยเกี่ยวกับการป้องกันเลือดแข็งตัว
30 มีนาคม, เสียชีวิต ในเลนินกราด