When I pronounce the word Future,
the first syllable already belongs to the past.
When I pronounce the word Silence,
I destroy it.
เมื่อฉันออกเสียงคำว่า “อนาคต”
พยางค์แรกก็กลายเป็นอดีตไปเสียแล้ว
เมื่อฉันออกเสียคำว่า “เงียบ”
ฉันก็ได้ทำลายมัน