อเล็กซี มิคาอิลโลวิช อิเซฟ (Алексей Мижайлович Исаев)
วิศวกรจรวด , ผู้สร้างเครื่องบิน BI-1
อิเซฟ เกิดเมื่อวันที่ 24 ตุลาคม 1908 ในเซนต์ปีเตอร์เบิร์ก พ่อของเขาเป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์ในมหาวิทยาลัยเซนต์ปีเตอร์เบิร์ก ชื่อว่า มิคาอิล อิเซฟ (Mikhail Isaev)
1918 ครอบครัวย้ายมาอยู่ที่มอสโคว์
1925 เข้าเรียนที่สถาบันการทำเหมืองแห่งมอสโคว์ (Moscow Mining Institute) ในคณะเครื่องกลเหมืองแร่ (Faculty of Mining Electromechanics)
1930 มิถุนายน คณะกรรมการสหภาพคนงานเหมืองประจำภูมิภาค (Regional Committee of the Union Miners) ขับไล่อิเซฟออกจากสหภาพ ทำให้เขาต้องออกจากการเรียน
สิงหาคม ออกจากมอสโคว์ , เขาเดินทางไปทำงานที่โรงงาน Magnitogorsk Metallurgical Combine
กันยายน คำสั่งไล่อิเซฟออกจากสหภาพคนงานเหมืองถูกยกเลิก ทำให้เขากลับไปเรียนหนังสือต่อ
1931 ธันวาคม จบการศึกษา
1932 เร่ิมทำงานเป็นวิศวกรในโรงงานเหล็ก Zaporozhtal Ferrous Metals Factory , ในเมืองนิชนีี ตากิล (Nizhniy Tagil)
1934 สิงหาคม เข้าทำงานที่โรงงานประกอบเครื่องบินหมายเลข 2 (Aviation plant No.2) แต่ว่า 2 เดือนต่อมา ก็ย้ายไปทำงานที่สำนักงานออกแบบ ของ วิคเตอร์ โบลโควิตินอฟ (Victor F. Bolkhovitinov) ชานกรุงมอสโคว์ โดยตอนนั้นกำลังมีการพัฒนาตัวโครงสร้างของเครื่องบินทิ้งระเบิดระยะไกล Bolkhovitinov DB-A และเครืองบินทิ้งระเบิดความเร็วสูง Bolkhovitinov S
1939 แต่งงานกับ ที. โลดิซินอย (T.N. Lodyzhinoy Т. Н. Лодыжиной) พวกเขาอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต จนกระทั้งโลดิซินอย เสียชีวิตไปก่อนในปี 1957 พวกเขามีลูกชายด้วยกันชื่อปีเตอร์ (Peter, เกิด 23 กุมภาพันธ์ 1940) และลูกสาวแคทเธอรีน (Catherine, เกิด 24 ตุลาคม 1959)
1940 โบลโควิตินอฟ เริ่มพัฒนาเครื่องบิน BI-1 (Bolkhovitinov Isaev-1) ซึ่งเป็นเครื่องบินรุ่นแรกของโซเวียต ที่ใช้การขับเคลื่อนด้วยจรวดแบบเชื้อเพลิงเหลว (liquid-fuel engine) โดยที่อิเซฟ ทำงานเป็นผู้ช่วยในการออกแบบ
ปลายเดือตุลาคมปี 1941 โรงงานต้องย้ายหนีทหารนาซี ในช่วงสงครามโลก ครั้งที่ 2 ไปตั้งในแถบเทือกเขายูราล
1942 เครื่องบิน BI-1 นี้ออกบินทดสอบครั้งแรกในวันที่ 15 พฤษภาคม โดยนักบิน กริกอรี่ (Grigory Yakovlevich Backchivandzhi) ที่สนามบินโคลต์โซโว่ (Kolsovo airfield) สามารถทำความเร็วได้ 250 ไมล์/ชั่วโมง ที่ความสูง 2,700 ฟุต และไม่กี่เดือนต่อมาเครื่องบินก็ถูกพัฒนาให้ทำความเร็วได้ 615 ไมล์/ชั่วโมง ถือเป็นสถิติโลกอย่างไม่เป็นทางการในขณะนั้น แต่ที่สุดแล้วโครงการถูกระงับไปเมื่อเกิดอุบัติเหตุจนมีนักบินเสียชีวิต
1944 เขาได้รับอนุญาตให้ตั้งสำนักงานออกแบบเครื่องบินของตัวเอง อิเซฟเริ่มการวิจัยเครื่องบิน ที่ขับดันด้วยจรวดแบบเชื้อเพลิงเหลว (liquid propellant engine)
1945 กรกฏาคม, หลังสงครามโลก อิเซฟ เป็นหนึ่งในทีมวิศวะกรของโซเวียต ที่เดินทางไปดูโครงการพัฒนาจรวดของเยอรมัน โดยเฉพาะโครงการจรวด วี-2 (V-2)
16 กันยายน , ได้รับรางวัล Order of Lenin
1946 อิเซฟ เป็นผู้พัฒนา ห้องเผาไหม้ (combusion chamber) ของเครื่องไอพ่น ให้มีประสิทธิภาพมากกว่าเดิม โดยเขาเปลี่ยนมาให้ห้องเผาไหม้ที่ทำจากวัสดุสองชั้น ด้านในเป็นทองแดง และหุ้มด้วยเหล็ก ซึ่งมีประสิทธิภาพกว่าเครื่่องยนต์รุ่นเดิมในเวลานั้น และเขายังเริ่มทดลองสร้างเครื่องยนต์ U-400-10 (У-400-10) สำหรับเครื่องบินไร้นักบินความเร็วเหนือเสียง
1947 ได้รับตำแหน่งผู้อำนวยการของ OKB-2 ซึ่งสังกัดกับ NII-1 (Scientific Research Institue-1) ตั้งอยู่ในมอสโคว์ โดยทำงานพัฒนาจรวดให้กับกระทรวงการบิน (Ministry of Aviation) ซึ่งมีผลงานเป็นมิสไซด์แบบพื้นสู้อากาศ (surface-to-air) และมิสไซด์แบบอากาศสู่ทะเล (air-to-sea)
1948 พฤษภาคม ย้ายมาทำงานที่ NII-88 (Scientific Research Institute no.88) ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของมอสโคว์ โดยห้องวิจัยแห่งนี้ทำงานค้นคว้าเรื่องอวกาศของโซเวียต ซึ่งโคโรเลฟ (Sergey Korolev) ก็ทำงานที่นี่ ก่อนที่จะแยกออกมาตั้ง OKB-1
โดยอิเซฟ นั้นทำงานพัฒนาเครื่องยนต์ สำหรับจรวดมิสไซด์
1952 เครื่องยนต์ที่อิเซฟ ออกแบบนั้นถูกใช้กับจรวด R-11( จรวดสกั๊ด SCUD) ที่ออกแบบโดยโคโรเลฟ
1954 ออกแบบเครื่องยนต์ ของจรวดมิสไซด์แบบพื้นสู่อากาศ (SAM) S-75 ‘Dvina’ จรวดนี้ออกแบบโดย ลาว็อชกิ้น (OKB-301, Lavockin) ซึ่งเป็นจรวดสำหรับป้องกันน่านฟ้า ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของโลก และยังคงใช้มาจนปัจจุบัน , นอกจากนั้นยังช่วยสร้างเครื่องยนต์ท่อนที่หนึ่งสำหรับจรวดครูสซ์มิสไซด์ Burya (Буря) ของลาว็อชกิ้นด้วยเช่นกัน ซึ่งเป้าหมายตอนนั้นต้องการจรวดที่สามารถยิงระเบิดนิวเคลียร์ไปให้ถึงสหรัฐ
1958 OKB-2 ของอิเซฟ ร่วมกับ OKB-3 ร่วมกันออกแบบเครื่องยนต์ตระกูล TDU ( тормозных двигательных установок ) เครื่องยนต์ในตระกูลนี้ ถูกในกับจรวดโซยูสที่ส่งยานว็อคสต๊อก ของกาการิน ในปี 1961 และเป็นเครื่องยนต์สำหรับจรวดสำหรับโครงการอวกาศกว่า 104 ครั้งของโซเวียต
1959 กุมภาพันธ์ ได้รับปริญญาเอกทางด้านวิทยาศาสตร์ (Doctor of Technical Sciences) โดยที่ไม่ต้องทำวิทยานิพนธ์
1966 เริ่มผลิตเครื่องยนต์ตระกูล KTDU (Корректирующе-Тормозная Двигательная Установка) ,KTDU-35 ซึ่งเป็นเครื่องยนต์สำหรับจรวดที่ใช้ในโครงการสำรวจดวงจันทร์ระหว่างปี 1966-1976 เป็นเครื่องยนต์ที่ใช้กับจรวดโซยูส ตอนที่สร้างสถานีอวกาศ ซัลยูส(Salyut) และสถานีอวกาศมีร์ (MIR) , เครื่องยนต์ KTDU-80 ยังคงถูกใช้กับจรวดโซยูส ทีเอ็ม (Soyuz TM) จนทุกวันนี้
1971 อิเซฟ เสียชีวิตอย่างกระทันหัน ในวันที่ 10 มิถุนายน 1971
Lenin Prize (1958)
USSR State Prize (1948,1968)
Order of the October Revolution (1971)